اکانت ظرفیتی بازی Indiana Jones and the Great Circle برای PS5

توضیحات

بعضی ماجراها با شلیک یا انفجار شروع نمی‌شوند—بلکه با یک نقشه‌ی خاک‌خورده، یک یادداشت نصفه‌نیمه، یا زمزمه‌ای در یک راهروی تاریک. اکانت ظرفیتی بازی Indiana Jones and the Great Circle دقیقاً از همان‌جا آغاز می‌شود. نه دنبال اکشن بی‌وقفه است، نه درگیر فانتزی‌های بزرگ. این بازی آمده تا بگوید کشف، گاهی ترسناک‌تر از جنگیدن است.
دکتر جونز این‌بار هم تنها نیست، اما تنهاتر از همیشه است. دنیایی که پیش‌تر هم از آن عبور کرده، حالا شکلی دیگر گرفته—پر از رمز و نشانه‌هایی که دیگر مثل گذشته ساده حل نمی‌شوند.
«دایره‌ی بزرگ» فقط اسم یک محل نیست. یک پازل است. یک حلقه‌ی پیچیده از حقیقت‌هایی که قرن‌ها پنهان شده‌اند. و این‌بار، حلش نه‌فقط مهارت می‌خواهد، که جسارت هم می‌طلبد. چون شاید چیزی در این میان وجود دارد که باید دفن می‌ماند.

Indiana Jones and the Great Circle با دوربین اول‌شخص روایت می‌شود. تصمیمی جسورانه برای شخصیتی که همیشه از بیرون تحسینش کرده‌ایم، و حالا باید از درون با او ببینیم، بترسیم، و انتخاب کنیم.
هر مکان با وسواس طراحی شده. معبدها، راهروهای زیرزمینی، آرشیوهای متروکه، و گنج‌هایی که انگار بیشتر از آنکه منتظر کشف شدن باشند، در کمین تو نشسته‌اند.
بازی همان تعادلی را حفظ کرده که Indiana Jones همیشه با آن شناخته شده: میان خشونت و فکر.
اینجا فقط با شلاق یا هفت‌تیر جلو نمی‌روی—گاهی باید گوش بدهی. به صداهایی که در دیوار می‌پیچند. به سکوت‌هایی که بیشتر از هر تله‌ای هشدار می‌دهند.
و گاهی، باید بایستی. نه برای شلیک، که برای فکر کردن.
حالا بگذار برویم سراغ داستان؛ جایی که ماجرا، فقط به‌خاطر گنج شروع نمی‌شود—بلکه به‌خاطر سوال‌هایی که نباید پرسیده می‌شدند.

داستان بازی Indiana Jones and the Great Circle – حلقه‌ای که مرز واقعیت و افسانه را پاک می‌کند

سال ۱۹۳۷. دنیا دارد به سمت تاریکی می‌رود. صدای جنگ کم‌کم از دور شنیده می‌شود، و در دل همین آشوب، نام یک نقشه‌ قدیمی دوباره بر زبان‌ها می‌افتد؛ نقشه‌ای که به «دایره‌ی بزرگ» ختم می‌شود. اما هیچ‌کس نمی‌داند این دایره دقیقاً چیست—یک مسیر؟ یک بنا؟ یک راز؟ یا شاید چیزی بسیار بزرگ‌تر، چیزی که قرن‌هاست در سایه مانده و حالا، دیگر آماده‌ی بیدار شدن است.
ایندیانا جونز، هنوز همان مرد کلاه‌دار با شلاق و لبخندهای زیرپوستی‌ست، اما این‌بار چیزی در نگاهش هست که پیش‌تر نبود. نه فقط هیجان کشف، که اضطراب یک مسیر بی‌بازگشت. وقتی برای بررسی یک سری سرقت باستانی به واتیکان دعوت می‌شود، همه‌چیز ظاهراً ساده است: ردگیری یک اثر تاریخی نایاب. اما درست مثل همیشه، پشت این مأموریت ظاهراً عادی، چیزی پنهان است—چیزی که پایش را از کتابخانه‌های تاریک رم، به بیابان‌های مصر، کوه‌های تبت، و حتی دروازه‌هایی خارج از درک انسانی باز می‌کند.
«دایره‌ی بزرگ» مفهومی‌ست که بارها و بارها تکرار می‌شود—در نقاشی‌های دیواری، در متون فراموش‌شده، در معماری بناهای پراکنده در سراسر جهان. چیزی که به‌شکل عجیبی همه‌چیز را به‌هم وصل می‌کند: زمان، مکان، تاریخ، و شاید حتی حقیقت وجود انسان.
در مسیرت، تنها نخواهی بود—اما به‌ندرت کسی را خواهی یافت که واقعاً بتوانی به او اعتماد کنی. ماموران نازی، حفاری‌های خصوصی، فرقه‌هایی با باورهای مخفی، و باستان‌شناسانی که شاید چیزی بیشتر از دانش می‌خواهند. و میان همه‌ی این‌ها، ایندی باید بفهمد که این دایره، فقط یک شکل هندسی نیست. بلکه دروازه‌ای‌ست—نه به گنج، بلکه به چیزی که شاید بهتر بود هیچ‌وقت دیده نشود.
داستان بازی پر از پیچش‌هایی‌ست که بیشتر از شوکه‌کردن، تو را به فکر فرو می‌برند. این‌جا هر سرنخ، تو را یک قدم جلو نمی‌برد؛ بلکه یک قدم عمیق‌تر در دنیایی می‌برد که قانون‌های خودش را دارد.

شخصیت‌ها – هرکدام تکه‌ای از معما، هر کدام بخشی از خطر

داستان اگر فقط یک قهرمان داشت، زود تمام می‌شد. اما این‌جا، هر کسی که وارد صحنه می‌شود، با خودش رازی می‌آورد—و گاهی هم دروغی.

• Indiana Jones – مردی که هنوز هم به جای اسطوره، دنبال حقیقت است

او را همه می‌شناسند: با آن کلاه معروف، شلاق همیشه همراه، و زخم‌هایی که کمتر از گلوله درد دارند. اما در این بازی، ایندی بیش از همیشه انسانی‌ست.
او پیر نشده، اما سنگین‌تر راه می‌رود. چون این‌بار، ماجرا فقط نجات آثار تاریخی یا فرار از تله‌ها نیست. این‌بار او باید بفهمد آیا واقعاً همه‌ی عمرش دنبال چیز درستی بوده؟ یا شاید “دایره‌ی بزرگ” آمده تا نشانش دهد که همه‌ی کشف‌های قبلی، فقط سطح کار بوده‌اند؟

• Gina Lombardi – صدایی که ایندی باید گوش بدهد، حتی اگر نخواهد

جینا یک خبرنگار جنگی است. کنجکاو، تند، و کمی بی‌اعصاب. او دنبال هیجان نیست، دنبال حقیقت است. و همین او را به مدار ایندیانا جونز می‌کشاند.
اولش فقط یک همراه است، اما کم‌کم مشخص می‌شود که حضورش تصادفی نیست. او بیشتر می‌داند، بیشتر دیده، و شاید… دنبال چیزی‌ست که ایندی از آن فرار می‌کند.

• Emmerich Voss – مغزی که پشت نقشه‌ها ایستاده

مردی آلمانی، با لهجه‌ای که بیش از آن‌که تهدید کند، تحلیل می‌کند. او نه دیوانه است و نه جاه‌طلب، بلکه دقیق است.
Voss باور دارد که “دایره‌ی بزرگ” فقط یک راز نیست، بلکه نقشه‌ای از مسیر تکامل بشر است—و اگر کسی باید آن را باز کند، خودش است.
او دشمنی‌ست که شلیک نمی‌کند، بلکه تو را مجبور می‌کند شک کنی.
و گاهی، این ترسناک‌تر است.

• افراد محلی، فرقه‌ها، و سایه‌هایی که اسم ندارند

در طول بازی، ایندی با چهره‌هایی روبه‌رو می‌شود که بعضی فقط یک جمله می‌گویند، بعضی فقط نگاه می‌کنند، و بعضی هیچ‌وقت واقعاً معلوم نمی‌شود طرف چه کسی هستند.

• • راهبی در تبت که بدون نگاه‌کردن، پاسخ معما را می‌داند
  • مردی در قاهره که هر شب یک قصه تعریف می‌کند و روز بعد ناپدید می‌شود
  • زن مسنی در یونان که نقشه‌ی کامل را روی بازویش خال‌کوبی کرده، اما خودش آن را ندیده

همه‌شان واقعی‌اند. همه‌شان بخشی از این دایره‌اند.

مراحل بازی – وقتی هر لوکیشن یک درِ بسته است، و کلیدش در خودت پنهان شده

در بازی‌های ماجراجویانه، مکان‌ها معمولاً پس‌زمینه‌اند—جایی برای دویدن، پنهان شدن، یا حل یک معما. اما در The Great Circle، هر مرحله مثل یک شخصیت است: با خلق‌وخو، زبان، و گذشته‌ی خودش.
بازی تو را با خود می‌برد به گوشه‌هایی از دنیا که انگار با بقیه‌اش بیگانه‌اند. مکان‌هایی که تاریخ آن‌ها را فراموش کرده، یا بدتر: عمداً نادیده گرفته. و تو، نه‌تنها باید مسیر را پیدا کنی، بلکه باید بفهمی اصلاً چرا به آن‌جا آمده‌ای.

• واتیکان – جایی که دروغ‌ها با طلا تزیین شده‌اند

همه‌چیز از این‌جا شروع می‌شود. در دل یک آرشیو مخفی، جایی زیر خاک و سنگ، جایی که نسخه‌های ممنوعه نگهداری می‌شوند. نه دشمنی در کار است، نه تیراندازی. اما ترسی در هوا هست. ترسی از دانستن.
معماها در این‌جا بیشتر از جنس تفسیرند: آیا آن‌چه می‌بینی، واقعاً همان چیزی‌ست که باید پیدا کنی؟

• بیابان‌های مصر – شن‌هایی که حافظه دارند

حرارت، سکوت، و سازه‌هایی که به‌جای رو به بالا، رو به پایین ساخته شده‌اند.
هر مرحله این‌جا مثل راه رفتن در خاطره‌هاست. پازل‌هایی که نه فقط رمز می‌خواهند، که جرأت هم می‌طلبند.
گاهی باید چیزی را خراب کنی تا عبور کنی.
و گاهی، عبور کردن یعنی چیزی را از دست بدهی.

• تبّت – سکوتی که بلندتر از هر صداست

کوه‌هایی که شبیه تابوت‌اند. بادهایی که مثل نجوا حرف می‌زنند.
در این مرحله، دشمن، سرماست. و ترس، تنهایی.
معماها کم نیستند، اما حتی وقتی حلشان می‌کنی، حس نمی‌کنی موفق شده‌ای.
چون این‌جا سؤال‌ها بیشتر از جواب‌ها هستند.

• جزایر یونان – افسانه‌هایی که هنوز نفس می‌کشند

در دل خرابه‌هایی که با پیچک پوشیده شده‌اند، نشانه‌هایی هست که با افسانه‌های آشنا فرق دارند.
دایره‌هایی در معماری، در نقاشی‌های دیواری، و حتی در صداهایی که از ته غار می‌آیند.
مراحل این بخش، بازی با نور و سایه‌اند. چیزهایی را فقط وقتی می‌بینی که زاویه‌ات را عوض کنی.
نه فقط دوربین، بلکه نگاهت را.

• مکان نهایی – جایی که حتی خود ایندی نمی‌داند کجاست

اسم ندارد. نقطه‌ای خارج از نقشه.
جایی که زمین دیگر مثل زمین رفتار نمی‌کند، و دیوارها نه سنگی‌اند، نه فلزی—انگار زنده‌اند.
مراحل این بخش، بیشتر شبیه رؤیای آشفته‌اند. همه‌چیز منطقی‌ست، ولی هیچ‌چیز قابل پیش‌بینی نیست.
نه می‌توانی بدوی، نه پنهان شوی. فقط باید بفهمی. و شاید، ببخشی.

بسیار خوب، حالا که پا به درون این دنیا گذاشتیم و فهمیدیم مراحل بازی صرفاً «مقصد» نیستند بلکه خودشان روایت‌اند، وقت آن است که ببینیم چطور باید در این دنیا حرکت کرد. چون در Indiana Jones and the Great Circle، گیم‌پلی صرفاً کنترل شخصیت نیست—نوعی حضور است. باید آن‌جا باشی، احساسش کنی، اشتباه کنی، و بفهمی چرا آن اشتباه را کردی.

گیم‌پلی – هر حرکت، ترجمه‌ی فکر توست

شاید در نگاه اول بگویی: این یک بازی ماجراجویی اول‌شخص است، مثل خیلی‌های دیگر. ولی کافی‌ست چند دقیقه با ایندی جلو بروی، تا بفهمی این‌جا «رفتن» خودش یک تصمیم است. این بازی عجله ندارد. به‌جای آن، به تو مجال می‌دهد که نگاه کنی. که خم شوی و رد یک خط کمرنگ روی دیوار را دنبال کنی. که به صداها گوش بدهی، نه صرفاً برای فهمیدن خطر، بلکه برای کشف معنا.

• سبک اول‌شخص – وقتی دیگر نمی‌توانی پشت کلاه پنهان شوی

برای اولین‌بار، تو نه از بیرون، که از درون چشم‌های ایندی نگاه می‌کنی. این انتخاب صرفاً تکنیکی نیست. حالا دیگر نمی‌توانی با فاصله قضاوت کنی. باید در لحظه باشی. هر لرزش دست، هر دودلی، هر قدم اشتباه، حس می‌شود.
وقتی از لبه‌ی پرتگاهی رد می‌شوی، دوربین نمی‌پرد—بدنت می‌لرزد.

• معماها – وقتی جواب ساده است، اما فهمیدنش نه

پازل‌ها در The Great Circle بر مبنای چیزهایی طراحی شده‌اند که به‌نظر آشنا می‌آیند. ولی چیزی در آن‌ها هست که وادارت می‌کند دو بار فکر کنی. مثلاً شاید فقط باید چند نماد را بچرخانی. اما اگر ترتیبشان برگرفته از نقشه‌ی ستاره‌ای باشد که باید اول در یکی از مقبره‌ها پیدایش کنی، آن‌وقت کار فرق می‌کند.

هیچ معمایی تصادفی نیست. هیچ پازلی، فقط برای وقت‌گذرانی ساخته نشده. وقتی حلش می‌کنی، حس می‌کنی چیزی را «فهمیده‌ای» نه اینکه فقط «رد کرده‌ای».

• سلاح‌ها و ابزارها – شلاق فقط برای مبارزه نیست

ایندی هنوز ابزارهای همیشگی‌اش را دارد، اما کاربرد آن‌ها بیشتر شده.

• • شلاق – امضا، ولی نه فقط برای نمایش

شلاق ایندی شاید نمادش باشد، اما این‌بار فقط یک وسیله برای عبور از موانع نیست. در The Great Circle، می‌توانی با آن:

• • • اهرم‌های دور را فعال کنی
    • دشمن را گیج کرده و زمان بخری
    • وسایل را از فاصله دور بکشی
    • از لبه پرتگاه‌ها تاب بخوری، با دقتی میلی‌متری و مهم‌تر اینکه: استفاده درست از شلاق، بیشتر از هر اسلحه‌ای تو را زنده نگه می‌دارد.

• • مشت، پرتاب، محیط – وقتی هر چیزی تبدیل به دفاع می‌شود

این بازی اهل شلیک‌های بی‌دلیل نیست. ایندی اهل جنگ‌های حساب‌نشده نیست. اما وقتی باید دفاع کنی، با آن‌چه در اختیار داری این کار را می‌کنی:

• • • مشت‌ها برای دفاع در برابر حمله‌های نزدیک (و بعضی مواقع اجرای ضدحمله دقیق)
    • پرتاب اشیاء مانند سنگ، فانوس، یا حتی کتاب—برای حواس‌پرتی یا بی‌صدا از پا درآوردن دشمن
    • استفاده از محیط مثل هل‌دادن دشمن به دره یا فعال‌کردن تله‌ها به موقع

جنگ این‌جا بیشتر شبیه پازل است. اگر فکر نکنی، شکست می‌خوری. نه چون سلاح نداشتی، بلکه چون درست استفاده نکردی.

• • اسلحه گرم – وقتی راهی جز واکنش نیست

در شرایط خاص، سلاح گرم هم وارد بازی می‌شود. اما نه در حدی که بازی تبدیل به تیراندازی شود.

• • • ایندی در بعضی مراحل می‌تواند سلاح دشمن را بردارد (مثلاً هفت‌تیر یا تپانچه)
    • گلوله محدود است، هدف‌گیری سخت‌تر، و هر شلیک باید حساب‌شده باشد
    • بازی تو را برای کشتن تحسین نمی‌کند؛ اما گاهی لازم است زنده بمانی

همین محدود بودن دسترسی به سلاح گرم باعث شده مبارزه بیشتر یک انتخاب باشد تا عادت. و درست همین‌جاست که ارزش هر ابزار و هر تصمیم بیشتر حس می‌شود.

در Indiana Jones and the Great Circle، سلاح داشتن یعنی مسئولیت داشتن.
گاهی باید بجنگی. گاهی باید بگریزی. و گاهی فقط باید تماشا کنی و منتظر بمانی تا لحظه مناسب خودش را نشان دهد.
چون در این دنیا، آن‌هایی که زود می‌کشند، زودتر گم می‌شوند.

• • چراغ‌قوه؟ حالا نه‌تنها برای روشن‌کردن، که برای آشکار کردن نوشته‌های نامرئی یا سایه‌هایی استفاده می‌شود که در تاریکی حرف می‌زنند.
  • دفترچه؟ فقط یک آیتم تزئینی نیست. باید ورقش بزنی، نقشه‌ها را بررسی کنی، یادداشت‌ها را ترکیب کنی. انگار بازی از تو می‌خواهد که همان‌قدر دانشمند باشی که ماجراجو.

• مبارزه – واکنش، نه اکشن

برخلاف چیزی که از اسم ایندیانا جونز توقع داری، این بازی اهل دویدن و شلیک‌های بی‌وقفه نیست. مبارزه‌ها اندک‌اند، اما مهم.
گاهی فقط یک مشت است. گاهی فقط یک فرار. گاهی هم تصمیم اینکه اصلاً مبارزه لازم است یا نه.
مبارزه‌ها مثل بقیه‌ی بازی، بی‌صدا اتفاق می‌افتند. انگار خودت هم نمی‌فهمی که درگیر شده‌ای، تا وقتی صدای نفس‌نفس‌زدنت جای موسیقی را می‌گیرد.

• تعامل – حرف‌هایی که زده نمی‌شوند، اما باید شنیده شوند

در طول بازی، با شخصیت‌هایی برخورد می‌کنی که همه‌چیز را نمی‌گویند. یا شاید نمی‌توانند بگویند. باید نگاهشان کنی، واکنش‌هایشان را بخوانی، انتخاب کنی که اعتماد کنی یا نه. هیچ دیالوگی بی‌دلیل نیست. حتی سکوت‌ها هم معنای خودشان را دارند.

حالا بگذار پرده را کنار بزنیم و به چیزی نگاه کنیم که در سکوت بازی تنفس می‌کند. تصویرهایی که بیشتر از دیالوگ‌ها حرف می‌زنند. صداهایی که به‌جای موسیقی، بار احساسی صحنه را به دوش می‌کشند. چون در Indiana Jones and the Great Circle، گرافیک و صدا فقط ابزار نیستند؛ روح بازی‌اند.

• گرافیک و صدا – وقتی دنیا به‌جای حرف، فقط نگاه می‌کند

اگر به‌دنبال جلوه‌های اغراق‌شده یا فیلترهای فانتزی هستی، شاید این‌جا جایت نباشد. The Great Circle با زرق‌وبرق کار ندارد. آن‌چه می‌بینی، تا حد امکان شبیه چیزی‌ست که اگر خودت در دل یک مقبره‌ی فراموش‌شده یا غار یخ‌زده بودی، واقعاً می‌دیدی. بازی انگار ترجیح می‌دهد واقعیت را بازسازی کند تا خیال را بسازد—و همین، آن را ترسناک‌تر کرده.

نورپردازی – جایی که نور، گاهی از سایه خطرناک‌تر است

در بازی، نور نقش محوری دارد. نه فقط برای دیدن، بلکه برای فهمیدن. مسیرهایی هستند که فقط وقتی از زاویه خاصی نور بتابد، آشکار می‌شوند. نمادهایی هستند که فقط در لحظه‌ای مشخص، با نوری طبیعی، معنا پیدا می‌کنند.

در یک لحظه خاص، شاید نوری از شکاف سقف یک معبد، دقیقاً روی یک سنگ بی‌نام بیفتد. و تو—اگر درست در همان لحظه نگاه نکنی—هیچ‌وقت آن را نخواهی دید. این‌جا نور هدیه نیست. انتخاب است.

طراحی محیط – معماری‌ای که حرف می‌زند

هر مکان در بازی، هویتی دارد. نه فقط ظاهری، بلکه گذشته‌ای. وقتی وارد یک معبد یونانی می‌شوی، همه‌چیز فقط «باستانی» نیست—بلکه چیزی هست که در تو حس قدمت را زنده می‌کند. مثل بوی خاک نم‌خورده. مثل صدای خراش انگشتت روی دیوار سنگی.

از واتیکان تا تبّت، طراحی‌ها با دقتی ساخته شده‌اند که انگار خود سازندگان مدتی آن‌جا زندگی کرده‌اند. ترک‌های دیوارها، زاویه‌ی افتادن پیچک‌ها، لکه‌های روی زمین… همه‌شان بخشی از روایت‌اند.

صدا – سکوتی که بیشتر از فریاد می‌ترساند

در بیشتر لحظات بازی، موسیقی‌ای وجود ندارد. فقط صدای پوتین‌های ایندی روی سنگ. خش‌خش کاغذ دفترچه. نفسی که کوتاه‌تر می‌شود وقتی وارد اتاقی می‌شوی که زیادی ساکت است .
وقتی موسیقی بالا می‌آید—نه کوبنده است، نه حماسی. بیشتر شبیه آوایی‌ست از گذشته. چیزی بین دعا و هشدار. ملودی‌هایی که انگار از درون دیوارها بیرون می‌خزند. و درست همین است که باعث می‌شود لحظه‌ها در ذهن بمانند، حتی بعد از خاموش‌شدن کنسول.

صداگذاری شخصیت‌ها – کم‌حرف، ولی کافی

هیچ‌کس در این بازی پرچانه نیست. حتی خود ایندی هم فقط وقتی لازم باشد حرف می‌زند. صدایش همان‌قدر که باید خسته باشد، امیدوار است. و وقتی در مکالمه‌ای شرکت می‌کنی، بیشتر گوش می‌کنی تا اینکه جواب بدهی. چون بیشتر وقت‌ها، پاسخ‌ها را باید از نگاه بگیری، نه از زبان.

حالا برسیم به بخشی که شاید کمتر هیجان‌انگیز باشد، اما بدونش هیچ‌چیز شروع نمی‌شود: انتخاب نسخه، خرید مطمئن، و نصب قانونی بازی. چون ماجراجویی واقعی، وقتی لذت‌بخش است که دردسر نداشته باشد. نه قفل، نه قطعی، نه اضطراب از اینکه «نکنه پاک بشه؟»

نسخه‌ها، خرید و نصب اکانت ظرفیتی Indiana Jones and the Great Circle برای PS5

ماجرا هرچقدر هم جذاب باشد، اگر دسترسی به آن سخت باشد، طعمش عوض می‌شود. خوشبختانه برای بازی Indiana Jones and the Great Circle، نسخه‌های مختلفی منتشر می‌شود که هر کدام برای یک گروه از گیمرها ساخته شده‌اند—و خرید ظرفیتی آن در ایران هم، حالا دیگر غیرممکن نیست.

• چرا اکانت ظرفیتی؟

بیایید صادق باشیم. بازار بازی‌های کنسولی در ایران همیشه با یک علامت سوال همراه بوده. تحریم، افزایش قیمت ارز، نسخه‌های غیر اصلی، اشتراک‌های ناامن و… اما در سال‌های اخیر، خرید اکانت ظرفیتی به یک راه‌حل حرفه‌ای و مطمئن تبدیل شده. چرا؟

چون:

• • بازی کاملاً روی اکانت شخصی خودت نصب می‌شود
  • می‌توانی بدون ترس از بن شدن، انلاین بازی کنی
  • هر زمان آپدیت منتشر شود، دریافتش آزاد است
  • نیازی به ترفند یا نرم‌افزار خاص برای نصب نداری
  • بازی همیشه در دسترس تو خواهد بود—نه حذف می‌شود، نه قفل می‌شود

• نسخه‌های موجود برای Indiana Jones and the Great Circle

  • نسخه Standard (استاندارد):
    • بازی کامل
    • مناسب گیمرهایی که فقط دنبال داستان، کاوش و تجربه‌ی خالص بازی هستند
    • قیمت جهانی: حدود ۶۹.۹۹ دلار
  • نسخه Deluxe (دیلاکس):
    • بازی کامل
    • آیتم‌های تزئینی درون بازی (لباس، تجهیزات ویژه)
    • کتابچه هنری دیجیتال
    • ماموریت جانبی اضافه
    • قیمت جهانی: حدود ۸۹.۹۹ دلار
  • نسخه Collector’s Edition (در صورت عرضه):
    • نسخه دیلاکس +
    • محتویات فیزیکی ویژه مثل مجسمه، نقشه، دفترچه طراحی و…
    • بیشتر مناسب کلکسیونرها و علاقه‌مندان جدی به سری Indiana Jones

در زمان عرضه رسمی، معمولاً نسخه استاندارد دیجیتال و دیلاکس دیجیتال زودتر وارد بازار ایران می‌شوند.

• • بهترین گزینه برای گیمر ایرانی چیست؟

اگر دنبال بازی‌کردن بدون حاشیه، هزینه‌ی کمتر و نصب فوری هستی، نسخه استاندارد دیجیتال با اکانت قانونی انتخاب مناسبی‌ست.
اما اگر از آن گیمرهایی هستی که دوست دارند تمام جزئیات و محتواهای فرعی بازی را تجربه کنند—و از پشت‌پرده‌ها، موسیقی‌ها و آیتم‌های خاص لذت می‌برند—نسخه دیلاکس، ارزش هزینه بیشتر را دارد.

• خرید از کجا؟

برای خرید نسخه قانونی، می‌توانی از طریق تیم پشتیبانی کاپیتان کنسول اقدام کنی.
فرایند خرید شامل:

• • مشاوره در انتخاب نسخه مناسب
  • دریافت مشخصات اکانت اختصاصی
  • آموزش گام‌به‌گام فعال‌سازی روی کنسول PS5
  • پشتیبانی پس از خرید تا لحظه اجرای کامل بازی

همه‌چیز ساده، امن و شفاف است.

مراحل خرید انواع اکانت و نصب بازی بازی Indiana Jones and the Great Circle برای PS5

برای دسترسی به بازی Indiana Jones and the Great Circle دو روش وجود دارد:

• فروشگاه پلی استیشن (PlayStation Store)

برای خرید و نصب بازی Indiana Jones and the Great Circle از فروشگاه (PlayStation Store)، ابتدا وارد فروشگاه شوید و بازی را در بخش جستجو پیدا کنید. پس از انتخاب، بازی را خریداری کرده و پرداخت را توسط گیفت کارت یا کارت های اعتباری بین المللی (VISA Card, MASTER Card) انجام دهید. پس از آن، بازی به‌صورت خودکار دانلود و نصب می‌شود. وقتی نصب کامل شد، از منوی اصلی کنسول بازی را اجرا کنید.

• انواع اکانت ظرفیتی (Types of Shared Accounts)
  اکانت ظرفیتی شامل سه نوع مختلف است که هر یک امکانات منحصر به فردی را به کاربران ارائه می‌دهد. در ادامه، به معرفی این سه نوع و ویژگی‌های آن‌ خواهیم پرداخت:
  • ظرفیت اول (آفلاین): در ظرفیت اول، بازی‌ها باید به صورت آفلاین اجرا می‌شوند و نباید کنسول بازی به اینترنت متصل شود. نکته مهم این است که اکانت مربوطه و اکانتی که فروشنده به شما داده نباید حذف شود. اگر این اکانت‌ها حذف شوند، دیگر نمی‌توانید بازی را به صورت آفلاین ادامه دهید و نیاز به مراجعه به تکنسین برای نصب مجدد بازی خواهید داشت.
    اگر بعد از نصب بازی، کنسول بازی به اینترنت وصل شود، بازی قفل می‌شود و کاربر دیگر نمی‌تواند به صورت آفلاین بازی کند. این ظرفیت غیر قانونی است و فاقد گارانتی می‌باشد.
  • ظرفیت دوم (آفلاین-آنلاین): ظرفیت دوم به شما این امکان را می‌دهد که بازی‌ها را هم به صورت آنلاین و هم به صورت آفلاین انجام دهید. وقتی اکانت را خریداری می‌کنید، ابتدا باید وارد اکانتی که فروشنده به شما داده شوید و بازی‌ها را به لیست دانلود اضافه کنید. سپس برای ادامه دانلود یا بازی کردن، باید از اکانت شخصی خودتان در پلی استیشن استفاده کنید. ساختن یک اکانت شخصی در پلی استیشن بسیار ساده است و می‌توانید به راحتی یک اکانت بسازید. همچنین ظرفیت دوم قانونی است و دارای گارانتی می‌باشد.
    نکته خیلی مهم این است که بعد از اضافه کردن بازی‌ها به لیست دانلود، دیگر نباید وارد اکانت اصلی که فروشنده به شما داده شوید اگر این کار را انجام دهید، گارانتی بازی باطل می‌شود و ممکن است بازی‌ها قفل شوند.
  • ظرفیت سوم‌(آنلاین): ظرفیت سوم برای افرادی طراحی شده که می‌خواهند بازی‌ها را فقط به صورت آنلاین بازی کنند. برای استفاده از این ظرفیت، حتماً باید وارد اکانتی که فروشنده به شما داده شوید و از این طریق بازی کنید. همچنین این ظرفیت قانونی است و دارای گارانتی می‌باشد.
    به این نکته توجه داشته باشید که اگر شما از ظرفیت‌ آفلاین-آنلاین استفاده می‌کنید، نباید وارد این اکانت آنلاین (اکانت فروشنده) شوید. در غیر این صورت، از اکانت خودتان خارج می‌شوید و یا بازی‌ها قفل می‌شوند.

نتیجه‌گیری – اگر دایره کامل است، چرا همیشه ناتمام می‌مانیم؟

Indiana Jones and the Great Circle فقط یک بازی نیست؛ یک بازگشت است. نه فقط برای ایندی، که برای تمام ماجراجوهایی که هنوز باور دارند کشف کردن، یعنی زنده بودن.
در جهانی که همه‌چیز با سرعت می‌گذرد، این بازی دعوتی‌ست به مکث. به نگاه‌کردن، به فکرکردن، به گوش‌دادن به دیوارهایی که کسی مدت‌هاست صدایشان را نشنیده.

اینجا اکشن هست، اما فریاد نمی‌زند. معما هست، ولی جوابش عدد نیست. تصمیم هست، ولی درست و غلط، به‌سادگی مشخص نمی‌شود.
و در میان همه‌ی این‌ها، تو هستی؛ با شلاق، دفترچه، و آن حس قدیمی که شاید هنوز هم چیزی برای کشف‌کردن باقی مانده.

اگر دنبال بازی‌ای هستی که برایت بنویسد «قهرمان کیست» یا «چه کسی بد است»، این بازی انتخابت نیست.
اما اگر دنبال آن لحظه‌ای هستی که در سکوت یک مقبره، از کنار سنگی رد می‌شوی و احساس می‌کنی چیزی آن پایین زنده است—آن‌وقت، شاید حلقه‌ای که سال‌ها باز بوده، با قدم‌های تو کامل شود.

و این‌جا، دایره بسته می‌شود.
یا شاید، تازه باز شده.