۵۹۰,۰۰۰ تومان–۹۴۸,۰۰۰ تومان
اکانت ظرفیتی قانونی بازی Cuphead برای PS4 و PS5 از آن عناوینی‌ست که در نگاه اول مثل یک کارتون قدیمی به‌نظر می‌رسد؛ رنگارنگ، بامزه و پر از موسیقی جاز قدیمی. اما کافی‌ست وارد دنیایش شوی تا بفهمی زیر این ظاهر بانمک، دنیایی بی‌رحم خوابیده؛ جایی که کوچک‌ترین اشتباه با مرگ پاسخ داده می‌شود و چیزی به نام بخشش وجود ندارد. اینجا، مهارتت تنها سلاح توست.
بازی Cuphead شاید فقط یک راه اقتصادی برای تجربه‌ی بازی باشد، اما در واقع دری است به جهانی پر از دشمنان دیوانه، هیولاهای بامزه و چالش‌هایی که بیشتر از سرعت انگشت، حوصله و اراده می‌طلبند. Cuphead یادمان می‌دهد که شکست خوردن هم می‌تواند بخشی از لذت بازی باشد؛ مخصوصاً وقتی بعد از چندبار باخت، بالاخره آن پیروزی لعنتی را به‌دست می‌آوری.
همه‌چیز در جزیره‌ای خوش‌آب‌وهوا به نام جزیره‌ی مرکب شروع می‌شود؛ جایی که کاپ‌هد و برادرش ماگ‌من بی‌خیال از همه‌جا، وارد کازینوی شیطان می‌شوند. در ابتدا همه‌چیز به‌ظاهر یک خوش‌گذرانی ساده است، اما وسوسه‌ی برد پشتِ برد، آن‌ها را به جایی می‌کشاند که قرار نبود پا بگذارند. آخرین شرط‌بندی، امضای نانوشته‌ای با خود شیطان است.
وقتی تاس آخر انداخته می‌شود و باخت سنگین سر می‌رسد، همه‌چیز به‌هم می‌ریزد .شیطان به کاپ‌هد و ماگ‌من می‌گوید اگر روح کسانی را که از او فرار کرده‌اند برایش برگردانند، شاید آن‌ها را ببخشد. از این لحظه، بازی به مسیری تاریک و سخت کشیده می‌شود، در تضادی تمام با ظاهر رنگی و کارتونی‌اش.
در ادامه، بازیکن با لیستی از دشمنان طرف است که هرکدام نه‌تنها باس‌فایت‌های منحصربه‌فردی هستند، بلکه داستانی پشت خود دارند. از دوقلوهای پیازی که با اشک‌هایشان بجنگند، تا اژدهایی که در آسمان خشم می‌تازد. اما این فقط ظاهر ماجراست. در عمق، بازی درباره‌ی پذیرفتن اشتباه، تقلا برای جبران و تلاش بی‌پایان برای بازگرداندن چیزی‌ست که شاید هیچ‌وقت برنگردد.
در پایان، بازی بازیکن را در موقعیتی قرار می‌دهد که تصمیم نهایی را بگیرد: تسلیم شود یا رو در روی خود شیطان بایستد.
در نگاه اول، شخصیت‌های Cuphead فقط نقش‌هایی کارتونی در یک نمایش پرزرق‌وبرق‌اند. اما هرکدامشان، درون خود چیزی دارند که هم عجیب است و هم آشنا. نه فقط قهرمانان، حتی دشمنان بازی هم انگار از دل یک افسانه‌ی کودکانه آمده‌اند، اما با نگاهی تیز و خنده‌ای خطرناک. Cuphead شخصیت‌هایی دارد که برخلاف ظاهر فانتزی‌شان، هرکدام بخشی از یک مبارزه‌ی جدی و بزرگ‌تر را در دل خود حمل می‌کنند.
کاپ‌هد همان کسی‌ست که با تصمیمی ناگهانی، وارد بازی خطرناکِ معامله با شیطان می‌شود. پرشور، بی‌احتیاط و همیشه آماده‌ی دویدن به دل ماجرا، حتی وقتی هنوز نفهمیده ماجرا از چه قرار است. ظاهر بامزه‌اش فریبنده است، اما پشت آن، جسارتی گاهی ناپخته پنهان شده.
برادر کاپ‌هد، هم‌ظاهر اما متفاوت در روحیه. ماگ‌من همیشه با تردید نگاه می‌کند، کمی عقب‌تر می‌ایستد و زودتر از برادرش متوجه خطر می‌شود. اما همین احتیاطش است که او را به یکی از وفادارترین همراهان در سخت‌ترین نبردها تبدیل کرده.
او نه نیازی به فریاد دارد، نه به شمشیر. فقط کافی‌ست چیزی را روی میز بگذارد که چشم‌ها را برق بیندازد. صاحب کازینویی که با یک قرارداد، سرنوشت دو برادر را تغییر می‌دهد. لبخندش مثل قولی‌ست که نمی‌دانی باورش کنی یا نه.
با ظاهر جذاب و صدایی گرم، کینگ دایس درست مثل خودِ بازی، بیشتر از آن‌که قابل اعتماد باشد، سرگرم‌کننده است. او در پسِ نمایش بزرگ کازینو، حریف‌هایی را ردیف می‌کند تا بازیکن را بسنجد. یک بازی‌گردان تمام‌عیار که دوست دارد تماشا کند کی می‌بازی.
پیرمردی آرام و خونسرد، که راه را نشان می‌دهد بدون آن‌که پایش را از خانه بیرون بگذارد. با کمترین کلمات، بیشترین معنا را منتقل می‌کند. مثل صدای عاقلی که در هیاهوی پر سر و صدای دنیای بازی، هنوز به شنیدن می‌ارزد.
دشمنان اصلی Cuphead فقط برای شلیک‌کردن نیستند؛ هرکدامشان یک نمایش‌اند، با موسیقی، تغییر فرم و شخصیت خاص. از کاگنی کارنیشن (Cagney Carnation) تا بارونس وون بون بون (Baroness Von Bon Bon)، طراحی این دشمنان طوری‌ست که نمی‌شود همزمان هم به آن‌ها خندید و هم ازشان نترسید.
Cuphead مراحل کلاسیکی ندارد که صرفاً از چپ به راست بروی و دشمن‌ها را از سر راه برداری. اینجا هر مرحله مثل یک مبارزه‌ی صحنه‌ای طراحی شده؛ جایی که با هر شروع، در مرکز یک اجرای زنده‌ای قرار می‌گیری که در آن موسیقی، طراحی و دشمن، همزمان بر تو فشار می‌آورند. هر دشمن اصلی، دنیای خودش را دارد و شکست دادنش، فقط نشانه‌گیری خوب نمی‌خواهد و باید یاد بگیری چطور زنده بمانی.
در این مرحله روی یک سکوی کوچک در برابر گلی عظیم می‌ایستی که مدام از زمین و هوا حمله می‌کند. مأموریت ساده نیست: جاخالی دادن از دانه‌هایی که از بالا می‌بارند، مراقبت از ریشه‌هایی که از پایین بیرون می‌زنند و زنده ماندن در حملاتی که با الگوهای متغیر پرتاب می‌شوند. زمان‌بندی، حفظ موقعیت و شناخت چرخه‌ی حملات، تنها راه عبور از این باغ به‌ظاهر معصوم است.
نبردی هوایی که از همان ابتدا تو را در حال پرواز قرار می‌دهد، بدون هیچ جای امنی. هیلدا (Hilda) به‌طور مداوم فرم عوض می‌کند؛ گاهی به زودیاک‌هایی مثل گاو نر یا دوقلوها تبدیل می‌شود و گاهی به یک ماه پرخاشگر. مأموریت در این مرحله، مدیریت حرکت مداوم بین گلوله‌های جهنده، پیش‌بینی شکل بعدی دشمن و کنترل آتش دقیق در لحظاتی است که فضای صفحه پر از خطر می‌شود.
مرحله‌ای با چندین موج مبارزه که در هرکدام یکی از نوچه‌های بارونس (Baroness) با سبک حمله‌ی متفاوت وارد می‌شود. مأموریت تو این است که بدون لحظه‌ای استراحت، هر یک از این دشمنان را یکی‌یکی شکست دهی و در نهایت با خود بارونس روبه‌رو شوی که از برجک قصرش سر می‌کشد و حمله می‌کند. فضای شیرین مرحله کاملاً در تضاد با شدت و خشونت نبرد است.
با دلقکی سر و کار داری که بین فازهای مختلف می‌چرخد: سوار بر ماشین تصادف، بالن‌های دندان‌دار، یا چرخ‌وفلک‌هایی مرگبار. مأموریت مرحله این است که در میان سکویی متحرک، زمان مناسب را برای پریدن، شلیک‌کردن و جاخالی دادن پیدا کنی. دشمن نه فقط حمله می‌کند، بلکه سرت را با ظاهر فریبنده‌اش گرم نگه می‌دارد تا اشتباه کنی.
یکی از سخت‌ترین مراحل بازی، در فضایی آتشین و بدون زمینِ ثابت. بازیکن باید روی ابرهایی شناور بپرد، همزمان از شعله‌های اژدها، حلقه‌های آتش و گوی‌های سوزان فرار کند. مأموریت مرحله، زنده ماندن میان سه سر متفاوتِ دشمن است که مدام جایشان را با هم عوض می‌کنند و لحظه‌ای برای نفس‌کشیدن باقی نمی‌گذارند.
مرحله‌ای پیچیده با ساختار چندلایه؛ قبل از رسیدن به کینگ دایس، باید تاس بیندازی و از روی یک صفحه‌ی بازی حرکت کنی. هر خانه، مبارزه‌ای جداگانه است با یک دشمن منحصر‌به‌فرد. مأموریت تو این است که با انتخاب دقیق زمان تاس‌اندازی، سخت‌ترین دشمنان را دور بزنی، منابع جانت را مدیریت کنی و درنهایت، در یک مبارزه‌ی نهایی با خود کینگ دایس، از سدِ حملات سریع و بی‌وقفه‌اش عبور کنی.
دنیای Cuphead در جایی به‌نام جزیره‌ی مرکب (Inkwell Isle) شکل گرفته؛ مجموعه‌ای از سرزمین‌های به‌ظاهر شاد و بی‌خطر که انگار از دل یک کتاب مصور قدیمی بیرون آمده‌اند. همه‌چیز در ابتدا صلح‌آمیز و کارتونی به‌نظر می‌رسد، اما خیلی زود درمی‌یابی که زیر این چهره‌ی بامزه، چیزی تند و تلخ پنهان شده. اینجا هر لبخند ممکن است مقدمه‌ی یک فاجعه باشد.
هر بخش از جزیره‌ی مرکب طراحی، فضای صوتی و دشمنان خاص خودش را دارد. از جزیره‌ی اول با چمنزارهای روستایی و رنگ‌های زنده گرفته تا بخش‌هایی تیره‌تر با زمینه‌های آتشین یا آسمان‌های شلوغ، بازی مدام تو را از آرامش ظاهری به دل چالش پرت می‌کند. تو در ظاهر در یک سفر هستی، اما بیشتر به یک فرار شباهت دارد.
در این دنیا، مرز میان پس‌زمینه‌ی تزئینی و تهدید واقعی دائماً در حال لرزیدن است. گاهی یک پل چوبی ساده، ناگهان تو را وارد سخت‌ترین نبرد بازی می‌کند، یا رودخانه‌ای آرام، راهی‌ست به سمت کابوس بعدی. جزیره‌ی مرکب مثل یک قصه‌ی کودکانه است که از نیمه، تاریک‌تر از انتظار می‌شود.
رنگ‌ها، حرکت‌ها و ریتم بازی همگی هماهنگ‌اند با این دنیای دیوانه‌وار؛ نه‌فقط برای زیبایی، بلکه برای فریب. در Cuphead، هیچ‌چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست. این دنیا لبخند می‌زند، اما پشت لبخندش، دندان‌هایی تیز پنهان شده‌اند.
در Cuphead، هر انتخاب هزینه دارد. هیچ سلاحی همه‌کاره نیست و هیچ آیتمی بدون ضعف نیست. بازیکن باید با شناخت سبک مبارزه‌ی خود، دست به انتخاب بزند. در ادامه، نگاهی می‌اندازیم به مهم‌ترین تجهیزاتی که در جریان این رژه‌ی بی‌پایان از دشمنان اصلی، به دادت می‌رسند یا اگر اشتباه انتخاب کنی، علیه‌ات می‌شوند.
ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین اسلحه‌ی بازی که هر بازیکن با آن شروع می‌کند. سرعت مناسب، برد متوسط و قابل اطمینان بودنش باعث می‌شود همچنان در نبردهای اولیه مؤثر باشد. وقتی مبارزه‌ها جدی‌تر می‌شوند، این اسلحه فقط در صورتی قابل اطمینان‌ست که هر شلیک را درست و حساب‌شده بزنی.
این سلاح تیرهایش را به‌صورت گسترده و همزمان شلیک می‌کند، اما تنها در فاصله‌ی نزدیک مؤثر است. برای دشمنانی که مدام به تو نزدیک می‌شوند، Spread می‌تواند دشمن را به سرعت از پا درآورد. اما اگر فاصله زیاد شود، قدرت این اسلحه هم مثل صدایش محو می‌شود.
تیرهایی که خودشان دنبال دشمن می‌گردند و نیازی به نشانه‌گیری دقیق نیست. گزینه‌ای وسوسه‌انگیز برای تازه‌کارها، اما قدرت آسیب‌زنی پایین آن باعث می‌شود مبارزه‌ها طولانی‌تر و پرریسک‌تر شوند. ابزار خوبی برای مواقعی که تمرکزت بیشتر روی جاخالی‌دادن است تا شلیک.
یکی از قدرتمندترین سلاح‌های بازی که با هر شلیک، ضربه‌ای عمیق وارد می‌کند، البته اگر بتوانی به‌موقع آن را شارژ کنی. وقتی با دشمنی روبه‌رو هستی که فقط چند ثانیه در دسترست قرار می‌گیرد، Charge مثل یک ضربه‌ی حساب‌شده درست به هدف می‌نشیند. اما در مراحل شلوغ، زمان شارژ می‌تواند قاتل تو باشد، نه دشمن.
تیرهایی به‌شکل خمپاره پرتاب می‌شوند که به زمین برخورد کرده و با قوس خاصی حرکت می‌کنند. یادگیری زاویه‌ی پرتاب و زمان برخورد، کلید استفاده‌ی درست از Lobber است. اسلحه‌ای که ممکن است در نگاه اول ناکارآمد باشد، اما در دست بازیکن صبور، تبدیل به یک سلاح مرگبار می‌شود.
در میان آیتم‌های خاص، Smoke Bomb احتمالاً محبوب‌ترین است. با این آیتم می‌توانی بدون برخورد با دشمن از میان حملات رد شوی. زمان‌بندی دقیق استفاده از آن، فرصت‌هایی می‌سازد که بدون آن عملاً غیرممکن به‌نظر می‌رسند. وسیله‌ای نه برای حمله، بلکه برای بقا.
با استفاده از Coffee، نوار سوپر تو به‌آرامی شارژ می‌شود، حتی اگر در حال شلیک نباشی. این قابلیت در مبارزه‌های طولانی کمک می‌کند زودتر به فن‌های نهایی برسد. در نبردهایی که فرصت جمع‌کردن کارت به‌ندرت پیدا می‌شود، Coffee می‌تواند برگ برنده باشد.
Cuphead فقط یک بازی تیراندازی دو‌بعدی نیست؛ ترکیبی‌ست از ریتم، حافظه، واکنش و نظم ذهنی. طراحی آن به‌گونه‌ای است که همزمان باید ببینی، پیش‌بینی کنی و در یک‌هزارم ثانیه تصمیم بگیری. اما چیزی که این گیم‌پلی را متمایز می‌کند، فقط سختی‌اش نیست، بلکه شخصیت داشتنش است. هر بخش بازی، صدا دارد، رنگ دارد و شخصیت خودش را به تو تحمیل می‌کند.
بازی به‌طور کامل با دست طراحی شده؛ هر فریم، مثل بخشی از یک انیمیشن کلاسیک آمریکایی‌ست. حرکت شخصیت‌ها، افکت‌ها، حتی حالت چهره‌ی دشمنان، به‌قدری روان و زنده است که گاهی حس می‌کنی در حال تماشای یک فیلم قدیمی هستی، نه بازی. رنگ‌ها اغراق‌آمیزند، پس‌زمینه‌ها شلوغ اما دقیق و هیچ چیز اتفاقی انتخاب نشده.
موسیقی Cuphead چیزی فراتر از یک پس‌زمینه است؛ خودش یک عنصر فعال در گیم‌پلی است. قطعاتی که با پیانو، ترومپت و درام‌های سریع نواخته می‌شوند، ضرباهنگ بازی را می‌سازند. حتی صدای شلیک یا مرگ شخصیت‌ها هم حس ضبط‌شده روی صفحه‌ی گرامافون دارند که هم نوستالژیک است، هم نگران‌کننده.
بازی Cuphead قابلیت دو نفره‌ی لوکال دارد، اما نه برای ساده‌تر شدن بازی. برعکس، حضور دو بازیکن باعث می‌شود میدان نبرد شلوغ‌تر و سرعت واکنش مهم‌تر شود. دشمنان جان بیشتری دارند و گاهی شناسایی حملات سخت‌تر می‌شود. این بخش بیشتر از کمک، یک آزمون هماهنگی‌ست؛ اگر با هم همراه باشید، لذت دو برابر است و اگر نباشید؟ شاید ترجیح بدهید تنها بازی کنید.
در خرید نسخه ظرفیتی ، تنها بحث اخلاق یا قانون مطرح نیست؛ این انتخابی برای یک تجربه بهتر و بدون دغدغه است. پیش از معرفی مزایا، مهم است بدانیم این نسخه تضمین می‌کند که بازی دقیقاً همان‌طور اجرا شود که سازنده طراحی کرده؛ کامل، بدون حذف یا مشکل فنی.
برای دسترسی به بازی Cuphead دو روش وجود دارد:
برای خرید و نصب بازی Cuphead از فروشگاه (PlayStation Store)، ابتدا وارد فروشگاه شوید و بازی را در بخش جستجو پیدا کنید. پس از انتخاب، بازی را خریداری کرده و پرداخت را توسط گیفت کارت یا کارت های اعتباری بین المللی (VISA Card, MASTER Card) انجام دهید. پس از آن، بازی به‌صورت خودکار دانلود و نصب می‌شود. وقتی نصب کامل شد، از منوی اصلی کنسول بازی را اجرا کنید.
اکانت ظرفیتی شامل سه نوع مختلف است که هر یک امکانات منحصر به فردی را به کاربران ارائه می‌دهد. در ادامه، به معرفی این سه نوع و ویژگی‌های آن خواهیم پرداخت:
Cuphead برای PS4 و PS5 از آن دست بازی‌هایی نیست که همه را راضی کند؛ چون اساساً برای «راحت بازی کردن» ساخته نشده. اما اگر اهل چالش، صبر و مواجهه با شکست‌های مکرر هستی، بازی چیزی به تو می‌دهد که بسیاری از عناوین مدرن از آن خالی‌اند: حس غلبه‌ی واقعی. بردن در این بازی، مثل فتح یک قله‌ی پرشیب است، نفس‌گیر، سخت، اما پر ارزش.
شاید گرافیک دوبعدی‌اش تو را به اشتباه بیندازد، یا طراحی کارتونی‌اش حس سبک‌بودن القا کند، اما کافی‌ست یک دشمن اصلی را ببازی تا بفهمی که اینجا، هیچ‌چیز ساده نیست. همه‌چیز در Cuphead با دقت چیده شده تا تو را آزمایش کند؛ از انتخاب سلاح گرفته تا زمان جاخالی‌دادن یا حتی ترتیب مراحل. این بازی تو را تربیت می‌کند، نه فقط سرگرم.
اگر اهل بازی‌هایی هستی که دستت را نمی‌گیرند، بلکه پرتت می‌کنند وسط میدان و می‌گویند خودت بلند شو، Cuphead منتظر توست. این اکانت فقط یک راه ساده برای بازی نیست؛ بلیط ورود به دنیایی‌ست که خنده‌اش جدی‌ست و رنگش گاهی خشن. اگر جرات داری از آن‌هایی باشی که وسط شکست هم می‌خندند، این بازی برای توست و بقیه فقط تماشاچی‌اند.
| انتخاب ظرفیت |
|
|---|
قیمت اصلی: ۲,۴۰۰,۰۰۰ تومان بود.۲,۳۵۰,۰۰۰ تومانقیمت فعلی: ۲,۳۵۰,۰۰۰ تومان.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.