اکانت ظرفیتی بازی Batman: Arkham Collection برای PS4 و PS5

توضیحات

داستان بازی: تلاقی عدالت و جنون

همه‌چیز از یک شب شروع شد. بتمن، جوکر را دستگیر کرده و به تیمارستان آرکهام بازمی‌گرداند. اما آنچه قرار بود یک پیروزی ساده باشد، به دام پیچیده‌ای از پیش برنامه‌ریزی‌شده تبدیل می‌شود. ناگهان خود را در دل یک توطئه‌ی جنون‌آمیز می‌یابیم که تمام آسایشگاه را به کنترل دشمن واگذار کرده. در این میان، چیزی که ذهن من را بیشتر درگیر کرد، آن بود که چطور یک مرد (حتی اگر بتمن باشد) می‌تواند با این همه تهدید در محیطی بسته و وهم‌انگیز مقابله کند، بی‌آنکه خودش در این جنون غرق شود؟

در قسمت دوم، داستان وسعت می‌گیرد و ما از دیوارهای آسایشگاه خارج می‌شویم. حالا با شهری روبه‌رو هستیم که بخشی از گاتهام تبدیل شده به زندان روباز برای خطرناک‌ترین جنایتکاران. هر گوشه‌اش پر از تهدید است. بتمن در تلاش برای نجات روح گاتهام، خود را میان دوگانه‌ای تلخ می‌بیند: قانون یا عدالت؟ باز هم جوکر در پس‌زمینه حضوری سرد و سنگین دارد. اینجا بود که برای اولین بار حس کردم دیگر فقط یک قهرمان نیستم؛ باید انتخاب می‌کردم، باید می‌جنگیدم، باید می‌بخشیدم یا نابود می‌کردم.

در Arkham Knight، هرچیزی که پیش‌تر ساخته شده، در خطر فروپاشی است. تهدیدی مرموز با نام شوالیه آرکهام (Arkham Knight) شهر را در ترس فرو برده و دشمنان قدیمی با نقشه‌ای تازه برگشته‌اند. این بار، بازی فقط نبرد با دشمنان نیست، بلکه جنگی است درون خود بتمن؛ میان بروس وین و نقابی که سال‌هاست بر چهره دارد. فضای بازی تیره‌تر، جدی‌تر و عمیق‌تر می‌شود. من، به‌عنوان کسی که پشت فرمان بت‌موبیل نشسته، بیشتر از همیشه حس می‌کنم گاتهام را از دست می‌دهم… و شاید خودم را هم.

جالب آن است که هر سه بازی در کنار هم، یک روایت کامل و به‌هم‌پیوسته ارائه می‌دهند، اما در عین حال هر کدام دنیایی مستقل، داستانی منحصربه‌فرد و حس متفاوتی دارند. از ترس درون دیوارهای آسایشگاه، تا هیجان و پیچیدگی مبارزه در دل شهر و نهایتاً غمِ فروپاشیِ آرام در پایان مسیر. این مجموعه برای من فقط داستان قهرمانانه نبود؛ سفر درونی یک انسان بود، انسانی با درد، با ترس، با خشم… و با امیدی که هرگز از بین نمی‌رفت.

شخصیت‌های بازی: چهره‌هایی از روشنایی تا تباهی

در سه‌گانه Arkham، شخصیت‌ها فقط همراهان و دشمنان بتمن نیستند؛ آن‌ها آینه‌هایی هستند که جنبه‌های مختلف روان، وجدان و زخم‌های پنهان او را بازتاب می‌دهند. هر کدامشان تأثیر خاص خود را بر روند داستان و روح بازی می‌گذارند. برخی انتخاب‌ناپذیرند، برخی هراس‌برانگیزند، و برخی با آنکه می‌دانیم دشمن‌اند، نمی‌توانیم از درک‌شان چشم بپوشیم. آنچه در ادامه می‌خوانید، مروری است انسانی بر چهره‌هایی که حضورشان، بازی را به یک تجربه‌ی روانی، درونی و گاه تکان‌دهنده تبدیل کرده است.

• بروس وین / بتمن (Bruce Wayne / Batman)

سایه‌ای که با چراغ خود می‌جنگد. در هر قسمت، بروس وین کمتر و بتمن بیشتر می‌شود، اما این بیشتر شدن، بیشتر شبیه فرسودگی است تا قدرت. چیزی در صدایش، در حرکات کنترل‌شده‌اش، در تردیدهای کوتاهش… گواهی است بر اینکه قهرمان بودن همیشه به‌معنای نترس بودن نیست. در بخش‌هایی از بازی، وقتی همه‌چیز تاریک است و فقط صدای نفس‌هایش شنیده می‌شود، حس کردم که درون آن نقاب، یک انسان خسته نشسته.

• جوکر (Joker)

او فقط آنتاگونیست (دشمن) نیست؛ در واقع بخش مهمی از بازی در ذهن بتمن جریان دارد، نه در کوچه‌پس‌کوچه‌های گاتهام. جوکر، کابوس تمام‌نشدنی اوست. حتی وقتی در Arkham Knight مرده است، باز هم حضورش پررنگ‌تر از همیشه است. او شوخی نمی‌کند، بلکه با طنزی تلخ، لبه‌ی ذهن را می‌تراشد. در یک لحظه، می‌خندیدم؛ در لحظه‌ای بعد، حس وحشت سراغم می‌آمد. جوکر، دشمن نیست… او تهدیدی است که از درون شروع می‌شود.

• آلفرد (Alfred Pennyworth)

در میان این‌همه هیاهو، آلفرد صدای آرامش است. نه در میدان نبرد، بلکه در میدان وفاداری. او یادآور خانه، گذشته و انسانیت است. وقتی صدایش از طریق هدست پخش می‌شود، انگار دستی پشت شانه‌ات می‌نشیند و می‌گوید: هنوز دیر نشده. این آرامش، در دنیایی که همه‌چیز در حال فروپاشی است، بیش از هر اسلحه‌ای به کار می‌آید.

• شوالیه آرکهام (Arkham Knight)

رازآلود، آشنا، دردناک. شوالیه آرکهام دشمنی است که وقتی هویتش را فهمیدم، قلبم کمی ایستاد. او فقط دشمن بتمن نیست، بلکه تجسم اشتباهی است که زمانی نادیده گرفته شد. رفتارش، دقیق بودنش، خشم در کلامش… همه نشان از زخمی دارد که به جای درمان، به نفرت تبدیل شده. شاید تلخ‌ترین قسمت بازی، همین برخورد با گذشته‌ای باشد که حالا مسلح بازگشته.

• زن گربه‌ای / سلینا کایل (Catwoman)

او قانون خودش را دارد. در صحنه‌هایی از بازی، وقتی با او حرکت می‌کردم، بازی رنگ تازه‌ای می‌گرفت. چابک، مستقل و گاه غیرقابل پیش‌بینی. رابطه‌اش با بتمن از آن جنس روابطی است که نمی‌توان تعریفش کرد: نه دشمن، نه دوست، نه متحد کامل. انگار این دو نفر تنها کسانی هستند که همدیگر را واقعاً درک می‌کنند… و باز هم همیشه یک دیوار نازک بین‌شان باقی می‌ماند.

• هارلی کویین (Harley Quinn)

بی‌رحم و معصوم. خنده‌اش، دیالوگ‌هایش، لباس‌های رنگارنگش… همه تصویری طنزآلود از زنی است که در واقعیت، درد زیادی را حمل می‌کند. در بخش‌هایی از بازی، به‌جای خشم، حس دلسوزی نسبت به او پیدا می‌کردم. نبودن جوکر، برای او نه یک آزادی، بلکه یک گم‌گشتگی بود. شاید او تنها کسی بود که جوکر را واقعاً دوست داشت و این‌ دوست‌داشتن، نابودش کرد.

• پویزن آی‌وی (Poison Ivy)

زنی با ریشه‌هایی در خاک و اندیشه‌ای فراتر از انسان. در ظاهر دشمن است، اما در بزنگاه‌های حیاتی، کمک می‌کند. انگار در اعماق وجودش، هنوز امیدی به نجات طبیعت و حتی انسان‌ها باقی مانده. همکاری‌اش با بتمن در بخشی از Arkham Knight یکی از آن لحظاتی بود که تضاد میان ظاهر و باطن شخصیت‌ها را به‌خوبی نشان می‌داد.

• ادوارد نیگما / ریدلر (Edward Nygma / The Riddler)

او دشمن نیست، معلم سخت‌گیر است. هر معمایی که طراحی کرده، بیشتر از یک چالش، یک پیام است: اگر واقعاً بتمنی، باید باهوش باشی. حضور او در هر سه بازی به شکل مأموریت‌های جانبی، ذهن مرا هم‌زمان به خشم واداشت و شیفته کرد. حل کردن پازل‌هایش گاهی حس موفقیت بیشتر از شکست‌دادن دشمنان بزرگ به من می‌داد. ریدلر همان وسواس و غروری را دارد که ممکن است روزی بتمن را هم به دام بیندازد.

• هاروی دنت / دو چهره (Harvey Dent / Two-Face)

تجسم واقعی دوگانگی. عدالت‌خواهی که قربانی تقدیر و خشونت شد. در هر بار مواجهه با او، دو شخصیت کاملاً متفاوت را می‌دیدم. لحظه‌ای منطقی و منظم، و لحظه‌ای دیگر، بی‌رحم و بی‌قانون. بخش‌های مربوط به سرقت بانک‌ها در Arkham Knight، به‌وضوح نشان می‌دهد که درون هر فردی، همیشه جنگی در جریان است… فقط کافی‌ست یکی از طرفین پیروز شود.

مراحل بازی: گام‌به‌گام در تاریکی

مراحل اصلی در مجموعه Batman: Arkham چیزی فراتر از چند مأموریت ساده هستند. هر مرحله، بخشی از ذهن بتمن است؛ بخشی از گاتهام. گاهی مثل کابوس‌اند، گاهی مثل بیداری. برخی با خشم آغاز می‌شوند، برخی با تردید و برخی با یک تماس ساده از آلفرد. اما هر بار که وارد مرحله‌ای تازه می‌شوی، دیگر آن کسی نیستی که در مرحله قبلی بودی. این تغییر، تدریجی و درونی است… مثل خود بتمن.

• فرار از دام آسایشگاه – Arkham Asylum

همه‌چیز از جایی شروع شد که بتمن، جوکر را بازداشت کرده و به آسایشگاه آرکهام برمی‌گرداند. اما آنچه یک پیروزی به‌نظر می‌رسید، خیلی زود به تله‌ای تبدیل می‌شود. در این مرحله، کنترل آسایشگاه به دست جوکر می‌افتد و دشمنان از قفس‌ها آزاد می‌شوند. مأموریت اصلی در این بخش، بقاست. باید از بیمارستان روانی‌ای عبور کنی که حالا دیگر قرار نیست کسی در آن درمان شود. لحظاتی که در راهروهای تاریک حرکت می‌کنی و فقط صدای زمزمه‌های دیوانه‌وار را می‌شنوی، تجربه‌ای‌ست که مدتی بعد از بازی هم فراموشت نمی‌شود.

• شکار در سایه‌های شهر – Arkham City

بازی دوم با وسعتی بسیار بزرگ‌تر و پر از دشمنان جدید، از جمله پنگوئن و دوچهره آغاز می‌شود. گاتهام بخشی از خودش را تبدیل به یک زندان آزاد کرده. در این مرحله، بتمن باید اول از همه وضعیت سلینا کایل را بررسی کند و بعد به دل آشوب شهر برود. مأموریت‌ها شامل نجات زندانیان بی‌گناه، مقابله با جوکر بیمار و کشف راز پشت پرده نقشه‌های Strange و Protocol 10 است. خیابان‌های Arkham City، تاریک و پر از انتخاب‌اند… انتخاب‌هایی که گاهی عواقب تلخی دارند.

• تعقیب در شب بارانی – Arkham Knight

این بخش از بازی با تهدید ترسناک Scarecrow آغاز می‌شود و خیلی زود به حضور شوالیه‌ی مرموز آرکهام گره می‌خورد. در این مرحله، بتمن به کمک بت‌موبیل، نه فقط باید دشمنان را از پا دربیاورد، بلکه باید شهر را از سم و وحشت نجات دهد. مأموریت‌ها گسترده‌اند: خنثی‌کردن بمب‌ها، نجات پلیس‌های اسیر، از بین‌بردن کارخانه‌های گاز و حتی مقابله با شوالیه آرکهام. اینجا دیگر همه‌چیز شخصی‌تر شده. بازی، ذهن و بدن بازیکن را هم‌زمان هدف می‌گیرد.

• روبه‌رو شدن با خاطرات – Inner Mind

یکی از تأثیرگذارترین مراحل سری، زمانی‌ست که جوکر مرده، اما هنوز در ذهن بتمن زندگی می‌کند. در این بخش، بازیکن وارد فضایی توهم‌گونه می‌شود. راهروهایی که وجود خارجی ندارند، خاطراتی که از لابه‌لای دود و سایه بیرون می‌آیندو صدای خنده‌ی آشنایی که از درون سر شنیده می‌شود. مأموریت اصلی در این مرحله، بقا نیست… بلکه پذیرفتن است. این مرحله، نمایشی‌ست از شکنندگی روان قهرمانی که همه فکر می‌کنند شکست‌ناپذیر است.

گاتهام؛ شهری که هرگز نمی‌خوابد

Arkham Asylum فقط یک آسایشگاه نبود؛ خودش یک شخصیت بود. ساختمان‌های تاریک، نورهای لرزان و زمزمه‌هایی که نمی‌فهمیدی واقعیت‌اند یا توهم، فضای سنگینی می‌ساختند. حس می‌کردم نه در محیطی طراحی‌شده، بلکه در ذهن بیمارانی سرگردان قدم می‌زنم. ترس از دشمن نبود، از فضا بود… و از خودم.
در Arkham City، گاتهام خودش را تبعید کرده بود. بخشی از شهر به منطقه‌ای بی‌قانون تبدیل شده بود، پر از جنایتکار و گذشته‌های فراموش‌شده. از دادگاه Two-Face تا کارخانه‌های زنگ‌زده، همه‌چیز روایتگر فروپاشی بود. شهر مرده به نظر می‌رسید، اما هنوز نفس می‌کشید.

Arkham Knight گاتهامی ساخت مدرن، اما خفه در ترس. باران شبانه، چراغ‌های کم‌نور و زوزه‌ی بت‌موبیل، همه به فضای بازی عمق داده‌اند. شهر پر از مأموریت‌های جانبی است که گشت‌وگذار را به خودی خود تبدیل به تجربه‌ای مستقل می‌کند. حتی ایستادن روی یک برج، حس تماشای پایان دنیا را داشت.
گسه دنیای مجزا، سه تکه از ذهن بتمن. آسایشگاه، زندان روانی‌اش بود. Arkham City، کشمکش با بی‌قانونی. Arkham Knight، ترس از سقوط. طراحی محیط بازی بیشتر از گرافیک، با روان مخاطب بازی می‌کند. گاتهام فقط یک شهر نیست… نمادی از بتمن است، شاید هم از ما.

سلاح‌ها و امکانات بازی: ابزارهایی از جنس سکوت و دقت

وقتی حرف از سلاح در بازی‌های Arkham می‌شود، انتظار تیراندازی‌های پر سر و صدا و انفجارهای مهیب نداشته باشید. بتمن آدم کشتن نیست. ابزارهایش برای ترساندن، کنترل و بی‌صدا پیش‌روی‌کردن ساخته شده‌اند. سلاح‌های او در واقع ادامه‌ی ذهن تحلیلگرش هستند؛ دقیق، حساب‌شده، و گاه ترسناک. استفاده از این تجهیزات، بیشتر از اینکه حس قدرت بدهند، حس تسلط و مهارت می‌دهند؛ آن حس نابی که وقتی بی‌صدا وارد جایی می‌شوی و همه‌چیز را از درون فرو می‌پاشانی، تجربه می‌کنی.

• Batarang – پرتابگر هوشمند

بتارنگ همیشه همراه بتمن است؛ ابزار ساده‌ای که برای منحرف‌کردن حواس دشمن، پرتاب به سوییچ‌ها یا ضربه‌زدن از فاصله استفاده می‌شود. کنترل دقیقش در لحظات حساس، حس تسلط لذت‌بخشی به بازیکن می‌دهد.

• Explosive Gel – تخریب هدفمند

ژلی انفجاری که با کشیدن روی دیوارها فعال می‌شود و با یک انفجار کنترل‌شده راه‌های پنهانی یا دشمنان کمین‌کرده را نابود می‌کند. لحظه انفجار نه فقط تأثیرگذار، بلکه تاکتیکی است.

• Grapnel Gun – صعود برق‌آسا

با شلیک این قلاب، بتمن در چند ثانیه به ارتفاعات می‌رسد؛ حرکتی سریع و سینمایی که هم برای فرار مفید است و هم برای آغاز حمله از بالا. حس سبکی و تسلط کامل بر فضا را منتقل می‌کند.

• Remote Hacking Device – هوش در برابر امنیت

با این ابزار، درهای رمزدار، ربات‌ها یا دوربین‌های مداربسته را از راه دور هک می‌کنی. هر بار استفاده‌اش، حس برتری بر فناوری دشمن را القا می‌کند، بی‌آن‌که حتی نزدیک شوی.

• Smoke Pellet – گم‌شدن در لحظه

در لحظات بحرانی، پرتاب یک دودزا باعث می‌شود دشمنان دید خود را از دست بدهند و تو در سکوت ناپدید شوی. این ابزار نه فقط دفاعی، بلکه تاکتیکی‌ترین راه فرار است.

• Batmobile – همراه آهنین

بت‌موبیل چیزی فراتر از وسیله نقلیه است؛ می‌تواند دشمنان را منهدم کند، معماهای محیطی را حل کند و در مأموریت‌ها نقش کلیدی داشته باشد. وقتی وارد صحنه می‌شود، فضا تغییر می‌کند.

• Line Launcher – گذر از مرز ناممکن‌ها

وقتی هیچ راهی برای عبور نیست، این لانچر کابل سراسری ایجاد می‌کند تا بتمن روی آن حرکت کند. ترکیبی از مخفی‌کاری و خلاقیت که راه‌رفتن میان دو دیوار را به فرصتی تاکتیکی بدل می‌کند.

گیم‌پلی بازی: وقتی کنترل در دست تو نیست، در دل توست

گیم‌پلی در مجموعه Arkham شبیه کنترل یک ابرقهرمان نیست، بلکه شبیه فرو رفتن در پوست اوست. اینجا هیچ چیز صرفاً مکانیکی نیست؛ حتی راه‌رفتن ساده هم معنا دارد. هر سیستم و المانی در بازی، طوری طراحی شده که تو را بیشتر از قبل در دل گاتهام فرو ببرد.

• گرافیک که می‌لرزد، اما دروغ نمی‌گوید

نورهای مه‌آلود، باران مداوم، سایه‌هایی که انگار نفس می‌کشند… گرافیک بازی فقط چشم‌نواز نیست، ذهن‌نواز است. از دیوار ترک‌خورده سلول‌ها تا آسمان‌خراش‌های شبانه، هرچیز در این دنیا هدفمند طراحی شده.

• موسیقی‌ای که حرف نمی‌زند، اما می‌فهماند

موسیقی در این بازی داد نمی‌زند؛ زمزمه می‌کند. وقتی دشمن نزدیک است، تپش بالا می‌رود. وقتی تنها هستی، فقط یک آکورد کش‌دار شنیده می‌شود. هر قطعه، حال تو را قبل از خودت می‌فهمد.

• دنیایی که با گوش ساخته شده، نه فقط چشم

جزئیات صوتی بازی بی‌نظیرند. صدای برخورد قطره‌ها، صدای خش‌خش لباس بتمن در باد، مکالمات دشمنان از پشت دیوار… همه کمک می‌کنند گاتهام را نه فقط ببینی، بلکه بشنوی و حسش کنی.

• چندنفره و کوآپ: چرا بتمن باید تنها بماند؟

هیچ‌کدام از این بازی‌ها بخش کوآپ یا آنلاین ندارند و این دقیقاً درست است. بتمن شخصیتی‌ست که بار تنهایی را می‌کشد و حضور دیگران تجربه‌اش را خدشه‌دار می‌کند. این تنهایی انتخاب شده، بخشی از هویت بازی است.

تصویری از گیم‌پلی بازی Batman: Arkham Collection

چرا باید نسخه‌ی ظرفیتی را تهیه کرد؟

• پایداری و به‌روزرسانی مداوم

نسخه‌ی ظرفیتی همیشه به‌روز است. باگ‌ها زودتر رفع می‌شوند و تجربه‌ی بازی روان‌تر است.

• دسترسی به تمامی امکانات جانبی

از DLCها گرفته تا لباس‌های ویژه… همه فقط در نسخه‌ی ظرفیتی کامل در دسترس‌اند. برای من، تجربه‌ی مرحله‌ی اضافه‌ی کشف در شمال، یکی از جذاب‌ترین بخش‌ها بود.

• حس امنیت و اعتبار

دانستن اینکه بازی تو اصل است، حس خوبی دارد. مخصوصاً وقتی بدون نگرانی از بن شدن یا ارورهای عجیب بازی می‌کنی.

• پشتیبانی و احترام به سازنده

در نهایت، با خرید نسخه‌ی ظرفیتی، از تیمی که ماه‌ها برای ساخت این دنیا تلاش کرده حمایت می‌کنی و این حس خوبی است.

مراحل خرید و نصب بازی Batman: Arkham Collection برای PS4 و PS5

برای دسترسی به بازی Batman: Arkham Collection دو روش وجود دارد:

• فروشگاه پلی استیشن (PlayStation Store)

برای خرید و نصب بازی Batman: Arkham Collection از فروشگاه (PlayStation Store)، ابتدا وارد فروشگاه شوید و بازی را در بخش جستجو پیدا کنید. پس از انتخاب، بازی را خریداری کرده و پرداخت را توسط گیفت کارت یا کارت های اعتباری بین المللی (VISA Card, MASTER Card) انجام دهید. پس از آن، بازی به‌صورت خودکار دانلود و نصب می‌شود. وقتی نصب کامل شد، از منوی اصلی کنسول بازی را اجرا کنید.

• انواع اکانت ظرفیتی (Types of Shared Accounts)

اکانت ظرفیتی شامل سه نوع مختلف است که هر یک امکانات منحصر به فردی را به کاربران ارائه می‌دهد. در ادامه، به معرفی این سه نوع و ویژگی‌های آن‌ خواهیم پرداخت:

• • ظرفیت اول (آفلاین): در ظرفیت اول، بازی‌ها باید به صورت آفلاین اجرا می‌شوند و نباید کنسول بازی به اینترنت متصل شود. نکته مهم این است که اکانت مربوطه و اکانتی که فروشنده به شما داده نباید حذف شود. اگر این اکانت‌ها حذف شوند، دیگر نمی‌توانید بازی را به صورت آفلاین ادامه دهید و نیاز به مراجعه به تکنسین برای نصب مجدد بازی خواهید داشت.
    اگر بعد از نصب بازی، کنسول بازی به اینترنت وصل شود، بازی قفل می‌شود و کاربر دیگر نمی‌تواند به صورت آفلاین بازی کند. این ظرفیت غیر قانونی است و فاقد گارانتی می‌باشد.
  • ظرفیت دوم (آفلاین-آنلاین): ظرفیت دوم به شما این امکان را می‌دهد که بازی‌ها را هم به صورت آنلاین و هم به صورت آفلاین انجام دهید. وقتی اکانت را خریداری می‌کنید، ابتدا باید وارد اکانتی که فروشنده به شما داده شوید و بازی‌ها را به لیست دانلود اضافه کنید. سپس برای ادامه دانلود یا بازی کردن، باید از اکانت شخصی خودتان در پلی استیشن استفاده کنید. ساختن یک اکانت شخصی در پلی استیشن بسیار ساده است و می‌توانید به راحتی یک اکانت بسازید. همچنین ظرفیت دوم قانونی است و دارای گارانتی می‌باشد.
    نکته خیلی مهم این است که بعد از اضافه کردن بازی‌ها به لیست دانلود، دیگر نباید وارد اکانت اصلی که فروشنده به شما داده شوید اگر این کار را انجام دهید، گارانتی بازی باطل می‌شود و ممکن است بازی‌ها قفل شوند.
  • ظرفیت سوم‌(آنلاین): ظرفیت سوم برای افرادی طراحی شده که می‌خواهند بازی‌ها را فقط به صورت آنلاین بازی کنند. برای استفاده از این ظرفیت، حتماً باید وارد اکانتی که فروشنده به شما داده شوید و از این طریق بازی کنید. همچنین این ظرفیت قانونی است و دارای گارانتی می‌باشد.
    به این نکته توجه داشته باشید که اگر شما از ظرفیت‌ آفلاین-آنلاین استفاده می‌کنید، نباید وارد این اکانت آنلاین (اکانت فروشنده) شوید. در غیر این صورت، از اکانت خودتان خارج می‌شوید و یا بازی‌ها قفل می‌شوند.

نتیجه‌گیری

وقتی آخرین صحنه روی صفحه محو شد، حس می‌کردم هنوز چیزی ناتمام مانده؛ انگار بخشی از من در گاتهام جا مانده بود. بتمن بودن، فقط به معنای داشتن ابزار و لباس نیست؛ یعنی تحمل وزن انتخاب‌هایی که همیشه درست به نظر نمی‌رسند. در پایان Arkham Knight، بیشتر از هر زمانی حس کردم این من بودم که تغییر کرده‌ام، نه فقط قهرمان روی صفحه.
این مجموعه، چیزی فراتر از یک سه‌گانه‌ی سرگرم‌کننده است. هر بازی، تجربه‌ای جداگانه دارد اما در نهایت، همه‌شان یک داستان واحد را روایت می‌کنند: داستان مردی که در جهانی بی‌رحم ایستادگی می‌کند، حتی وقتی از درون در حال فروپاشی است. گاتهام تاریک است، اما در دل این تاریکی، یک نفر هست که نور را برنمی‌تاباند، بلکه خودش تبدیل به سایه می‌شود تا دیگران زنده بمانند.
اگر دنبال یک ماجراجویی ساده نیستی، اگر می‌خواهی درون ذهن یک قهرمان زخم‌خورده زندگی کنی، این سه‌گانه را از دست نده. اکانت ظرفیتی Batman: Arkham Collection منتظر توست؛ فقط کافیه یک بار دکمه خرید رو بزنی… و به دنیای گاتهام قدم بگذارید.